Xαλκιδική dream... ή αλλιώς τρεις ημέρες στην απόλυτη χαλάρωση

Τρεις ημέρες, τέσσερα κορίτσια (Βιβή, Διονυσία, Ερμιόνη, Γωγώ), ένας προορισμός. Θα μπορούσαν να είναι οι τίτλοι αρχής ενός Χολιγουντιανού blockbuster, αλλά είναι η όμορφη και πολύ απολαυστική πραγματικότητα. Γιατί μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω το ταξίδι μας στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής-εκεί απέναντι από το Άγιον Όρος-καλεσμένες του Avaton Luxury Villas Resort.

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές η εικόνα απέχει από την πραγματικότητα, κάτι που καλώς ή κακώς σε αναγκάζει να μην έχεις πολύ υψηλές προσδοκίες. Κι όμως, στην προκειμένη οι προσδοκίες μας αποδείχθηκαν έτη φωτός κατώτερες, γιατί πολύ απλά το μέρος ήταν ακριβώς αυτό που λέει το όνομα του: Luxury.

Φτάσαμε ξημερώματα Πέμπτης, κατάκοπες ομολογουμένως αλλά ανυπόμονες να ανακαλύψουμε το μέρος που θα μας φιλοξενούσε για τα επόμενα τρία βράδια. Η υποδοχή υπέροχη-welcome drinks, φρούτα και φυσικά τo εγκάρδιο καλωσόρισμα των υπευθύνων. Ένα εστιατόριο-μπαρ σε καταπράσινο λόφο, με θέα την υπέροχη ιδιωτική παραλία του συγκροτήματος, ήταν η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε. Και σειρά είχε το δωμάτιο.

Δωμάτιο είπα; Μία τριώροφη μεζονέτα εννοούσα, με σοφίτα, μπαλκόνι με θέα στο δεύτερο όροφο, καθιστικό, κουζίνα και τραπεζαρία στο ισόγειο. Και εκεί, μέσα στη θολούρα του ταξιδιού, προσέξαμε αυτό που υπήρχε στον κήπο μας: Η ιδιωτική μας πισίνα!

Μία πισίνα με ένα κρεβάτι για ατελείωτη ηλιοθεραπεία, ξαπλώστρες, πολυθρόνες και φυσικά ένα τεράστιο τραπέζι όπου θα παίρναμε το πρωινό μας την επόμενη μέρα. Για το οποίο πρωινό δε χρειάστηκε καν να βγούμε από το σπίτι, μιας και όταν ξυπνήσαμε μας περίμενε στο τραπέζι: Κρουασάν, μαρμελάδα, καφές, πορτοκαλάδα, τυριά, ζαμπόν και οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς. Όχι δε θα βαρύνουμε, έχουμε και να βουτήξουμε.

Και μπορεί ο καιρός να μη μας έκανε το χατίρι, μιας και η συννεφιά έγινε μόνιμος κάτοικος Ουρανούπολης, εμείς δεν πτοηθήκαμε στο ελάχιστο, απολαύσαμε με το παραπάνω την πισίνα και χαλαρώσαμε ακούγοντας το κύμα να «σκάει» στην αμμουδιά, η οποία απείχε μόλις τρία λεπτά.

Ναι προφανώς και επικρατούσε απόλυτη ησυχία, την οποία «έσπαγαν» κάπως οι φωνές μας, προσπαθώντας να βγάλουμε τις ιδανικές πόζες για να τις δείξουμε στους φίλους μας στην Αθήνα, οι οποίοι παρεμπιπτόντως είχαν «σκάσει» από τη ζήλεια τους!

Και κάπου εκεί έρχεται και η πείνα. Όχι δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από το μεσημεριανό που μας σερβιρίστηκε-κακά τα ψέματα δε γινόταν να είναι δυσανάλογο του πρωινού και του μέρους γενικότερα-. Υπέροχες, ελαφριές γεύσεις, οι οποίες σε συνδυασμό με τη συγκλονιστική θέα και την απόλυτη χαλάρωση και ησυχία, σε έκαναν να νιώθεις ο πιο τυχερός άνθρωπος στη γη!

Και μάλλον ήμασταν!