Έφυγε από τη ζωή ο Tom Robbins, συγγραφέας της αντικουλτούρας που μάς έμαθε «το άρωμα του ονείρου»

Άρτεμις Σκούφου
Έφυγε από τη ζωή ο Tom Robbins, συγγραφέας της αντικουλτούρας που μάς έμαθε «το άρωμα του ονείρου»
Photo by Ulf Andersen/Getty Images

Ο Tom Robbins που μάς έμαθε «Το άρωμα του ονείρου» πέθανε στα 92 του χρόνια και για την απώλειά του από τη λογοτεχνία «Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν». 

Συγγραφέας βιβλίων όπως το «Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν», «Το άρωμα του ονείρου» και «Τρυποκάρυδος», ήταν γνωστός για τις ιδιαίτερες ιστορίες του για το σεξ, τα ναρκωτικά και τον μυστικισμό. Ο Tom Robbins, του οποίου τα μυθιστορήματα είναι γεμάτα με φανταστικούς χαρακτήρες, έντονες μεταφορές και ιδιοτροπίες της αντικουλτούρας, πέθανε σε ηλικία 92 ετών.

Ο Tom Robbins «έφυγε» στα 92 του και «Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν»

Ο συγγραφέας πέθανε την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου, όπως έγραψε η σύζυγός του, Alexa Robbins, στο Facebook. Στην ανάρτηση δεν αναφέρθηκε η αιτία θανάτου.

Ήταν περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του και τα πιστά του κατοικίδια. Κατά τη διάρκεια αυτών των δύσκολων τελευταίων κεφαλαίων, ήταν γενναίος, αστείος και γλυκός. Ζήτησε από τους ανθρώπους να τον θυμούνται διαβάζοντας τα βιβλία του.

Στην ανάρτηση, η σύζυγός του - με την οποία ο συγγραφέας απέκτησε τρία παιδιά - έγραψε ακόμα: «Ο Tom ήταν αφοσιωμένος στους αναγνώστες του, την οικογένεια, τους φίλους, την κοινότητα και εμένα. Ήταν τόσο καλός στο να αγαπάει τους ανθρώπους. Οι αναγνώστες του ένιωθαν ότι τους μιλούσε απευθείας. Έπαιρνε καθημερινά ερωτικά γράμματα και προσπαθούσε να απαντήσει σε κάθε ένα. Είμαι ευγνώμων που είχα έναν τόσο υπέροχο σύζυγο. Θα μου λείψει για πάντα».

Η αυτοβιογραφία του Al Pacino κυκλοφόρησε και αυτός είναι ο πιο προσοδοφόρος ρόλος της ζωής του

Όταν η λογοτεχνία συνάντησε τον Tom Robbins

Ο Tom Robbins ικανοποίησε τις χίπικες ευαισθησίες των νέων ξεκινώντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 με βιβλία που είχαν μια συνολική φιλοσοφία αυτού που αποκαλούσε «σοβαρή παιγνιώδη διάθεση» και μια αίσθηση ότι αυτή πρέπει να επιδιώκεται με τους πιο παράξενους τρόπους.

Οι χαρακτήρες του Robbins ήταν υπερβολικοί, εκτός τόπου και χρόνου, που όποιος αγαπούσε να τον διαβάζει ήξερε τι να περιμένει σε κάθε νέο βιβλίο του διάβαζε. Ο ίδιος είχε δηλώσει για τη γραφή του σε συνέντευξή του το 2000:

Αυτό που προσπαθώ να κάνω, μεταξύ άλλων, είναι να αναμειγνύω τη φαντασία και την πνευματικότητα, τη σεξουαλικότητα, το χιούμορ και την ποίηση σε συνδυασμούς που δεν έχουν ξαναγίνει στη λογοτεχνία.

Γεννημένος το 1932 στο Blowing Rock της Βόρειας Καρολίνας, ο Tom Robbins μεγάλωσε εκεί και στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια. Είπε ότι υπαγόρευε ιστορίες στη μητέρα του σε ηλικία πέντε ετών και ανέπτυξε περαιτέρω τις συγγραφικές του ικανότητες στο Πανεπιστήμιο Washington and Lee στη Βιρτζίνια, δουλεύοντας στη σχολική εφημερίδα με τον Tom Wolfe.

Ο συγγραφέας που πέθανε στα 92 του χρόνια εργάστηκε ως συντάκτης, δημοσιογράφος και κριτικός για εφημερίδες στο Ρίτσμοντ και στο Σιάτλ, όπου μετακόμισε τη δεκαετία του 1960 αναζητώντας μια πιο προοδευτική ατμόσφαιρα από αυτή που προσέφερε ο Νότος.

«Είχε σπάσει την κλειδαριά στο γλωσσικό μου κουτί και είχε συντρίψει τις τελευταίες λογοτεχνικές μου αναστολές», έγραψε το 2014 στα απομνημονεύματά του με τίτλο «Θιβετιανή ροδακινόπιτα».

Ο Tom Robbins έβαζε στα μυθιστορήματά του ισχυρές γυναίκες ως πρωταγωνίστριες, γεγονός που τον έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή στο γυναικείο αναγνωστικό κοινό. Βέβαια, όσο κι αν ήταν αγαπητός στο νεανικό κοινό κι ενώ είχε απήχηση στη νεανική κουλτούρα, οι κριτικοί δεν απέκτησαν ποτέ την ίδια άποψη, λέγοντας ότι οι πλοκές του ήταν τυποποιημένες και το ύφος του υπερβολικό.

Το ότι η γραφή του ήταν ιδιαίτερα ήταν εμφανές από νωρίς, αφού έγραφε τα βιβλία του χειρόγραφα σε νομικά μπλοκ, παράγοντας μόνο μερικές σελίδες την ημέρα και χωρίς να σχεδιάζει τίποτα εκ των προτέρων. Μια προσπάθεια να χρησιμοποιήσει ηλεκτρική γραφομηχανή κατέληξε στο να τη χτυπήσει με ένα κομμάτι ξύλο.

Δυσκολευόταν με την επιλογή των λέξεων και έλεγε ότι του άρεσε να «υπενθυμίζει στον αναγνώστη και στον συγγραφέα ότι η γλώσσα δεν είναι το γλάσο, είναι η τούρτα». Ως αποτέλεσμα, τα έργα του ξεχείλιζαν από έντονες μεταφορές, τις οποίες αρκετές φορές έπρεπε να αναλύσει κάποιος για να τις καταλάβει.

Οι χρήστες του διαδικτύου θρηνούν για τον συγγραφέα με την «ιδιόρρυθμη αφήγηση».