Γιώτα Νέγκα: «Σέβομαι και θαυμάζω τα νέα παιδιά που ασχολούνται με το παραδοσιακό μας τραγούδι»
Ανανεώθηκε:
Η Γιώτα Νέγκα και ο Μανώλης Μητσιάς συνεργάζονται σε ένα μαγευτικό μουσικό οδοπορικό, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο Θέατρο Άλσος.
Ο Μανώλης Μητσιάς και η Γιώτα Νέγκα ενώνουν τις φωνές τους και τα κοινά τους οράματα στη μουσική, σε ένα λαϊκό ρεσιτάλ με τα δικά τους τραγούδια, αλλά και τραγούδια των σημαντικότερων μορφών - δημιουργών, της ελληνικής μουσικής.
Φέτος συναντιούνται για πρώτη φορά σε μία ολοκληρωμένη συνεργασία στη σκηνή του θεάτρου Άλσος κάθε Παρασκευή και Σάββατο και αυτή η ένωση είναι μία μοναδική συνύπαρξη αρκετών δεκαετιών και διαφορετικών αλλά σημαντικών λαϊκών ακουσμάτων.
Η Γιώτα Νέγκα μας μίλησε στο Queen.gr για αυτή τη σπάνια συνεργασία, τα κοινά βιώματα, τον ρόλο του τραγουδιού στο σημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι και την ελπίδα που δίνει η νέα γενιά με τον τρόπο που αντιμετωπίζει την τέχνη.
Γιώτα Νέγκα: «Είχα ανάγκη στις παραστάσεις μου στο Άλσος να αποκαλύψω τις κρυφές μου γωνιές»
«Προτίμησα να "περπατήσω" τον δικό μου δρόμο και όχι να κάνω άλματα»
Η Γιώτα Νέγκα μετρά ήδη μία αξιόλογη και γεμάτη επιτυχίες πορεία στην ελληνική μουσική και η επιτυχία της δε μετριέται μόνο με την εμπορικότητα και την απήχηση των τραγουδιών της. Αλλά και με την ευκαιρία που είχε να γίνει η γέφυρα ανάμεσα στους παλαιότερους και σπουδαίους δημιουργούς της ελληνικής μουσικής, με τους νεότερους και εξίσου ταλαντούχους. Δημιούργησε μία διαφορετική ταυτότητα, επαναπροσδιόρισε το λαϊκό τραγούδια και το υπηρετεί πάντα με προσήλωση στην ουσία του χωρίς να πέφτει στην παγίδα της αυτοπροβολής. Κάτι τέτοιο ποτέ δεν την εξέφραζε.
Έχετε μία ταυτόσημη αντιμετώπιση ως ερμηνευτές με τον κύριο Μητσιά. Ποτέ δεν σας ενδιέφερε η προσωπική προβολή, αλλά η προβολή του έργου σας, η ουσία της μουσικής. Πώς αποφύγατε τον ναρκισσισμό της τέχνης;
Είναι συγκεκριμένος ο στόχος μας. Σε κάθε έναν, υπάρχουν διάφορες απαντήσεις στο «γιατί ανεβαίνεις στη σκηνή;». Αυτό το «γιατί» στη δική μας περίπτωση είναι το κοινό μας «ποτάμι» που μας ποτίζει. Είναι η ανάγκη μας να μετέχουμε των σπουδαίων δημιουργών, των τραγουδιών μας, το να μεταφέρουμε συναισθήματα και μέσα από αυτά και εμείς να εκφραζόμαστε, να λυτρωνόμαστε και να πηγαίνουμε παραπέρα. Το κομμάτι του ναρκισσισμού, είναι επίσης και θέμα προσωπικότητας. Ο μυθικός Οδυσσέας, είχε ζητήσει από τις Σειρήνες να του βουλώσουν τα αυτιά. Άρα έχουμε ευθύνη, γιατί αυτό μπορεί να μας έρθει στη ζωή μας, γιατί είναι έτσι οι συνθήκες, γιατί είναι έτσι το περιβάλλον γύρω μας, ή λόγω αναγνωρισιμότητας. Αυτό το περιβάλλον που έχεις γύρω σου, μπορεί να σε κρατήσει στη «γη» ή να σε ανεβάσει στον ουρανό.
Οι νέοι καλλιτέχνες έχουν όμως πολλούς πειρασμούς. Για παράδειγμα ακόμη και η έκθεση στα social media μπορεί να τους οδηγήσει στην έπαρση, όταν έχουν την αποδοχή μίας μεγάλης μερίδας του κοινού.
Αυτό είναι πολύ σωστό γιατί οι εποχές πια, έχουν αλλάξει. Ο Μανώλης που «περπάτησε» τον δικό του δρόμο αλλά και εγώ που προτίμησα επίσης να τον «περπατήσω» και να μην κάνω άλματα, είχαμε πολύ λιγότερες Σειρήνες, γιατί μας απασχολούσε το υλικό μας, το τραγούδι μας, το πώς θα σταθούμε σε αυτά που επιλέγαμε και είχαμε ανάγκη. Σήμερα πραγματικά οι προκλήσεις είναι μεγαλύτερες, οι ταχύτητες είναι διαφορετικές, δεν προλαβαίνεις να απορροφήσεις αυτό που σου συμβαίνει σε μία νύχτα, είναι πολύ δύσκολο. Είναι θέμα επιλογής. Είναι ένας αγώνας.
Όπως είναι και αγώνας να διατηρήσεις τη φωνή σου, τον ήχο σου, τον τρόπο που χειρίζεσαι τη γλώσσα, τη συμπεριφορά σου στους ανθρώπους, στο γιατί κάνεις αυτή τη δουλειά.
Παίζουν όμως και σημαντικό ρόλο οι άνθρωποι που θα βρεθούν δίπλα σου από την αρχή της καλλιτεχνικής σου πορείας, αυτοί που θα σε βοηθήσουν να κρατήσεις αντιστάσεις, εκείνοι που θα σε εμπνεύσουν. Αυτό είναι και θέμα τύχης, κάποιες φορές.
Και εδώ, θα πρέπει να αφήσουμε να «μιλήσει» το ένστικτό μας. Να μπορεί το ένστικτό μας να αναγνωρίσει τη συμβατότητα, την κοινή γλώσσα που έχουμε με τους άλλους.
Ο κύριος Μητσιάς έζησε και μία εποχή που οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες δημιούργησαν το πολιτικό λεγόμενο τραγούδι. Σήμερα η μουσική, τα τραγούδια μπορούν να γίνουν ο καθρέπτης της κοινωνίας μας, να είναι ο φορέας αντίδρασης στα όσα ζούμε;
Έχει ρόλο η τέχνη – αν την αφήσουμε – σε όσα βιώνουμε. Ίσως βέβαια χρειάζεται να ορίσουμε και το τι είναι τέχνη. Πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας, το τι είναι μουσική, τι είναι τραγούδι. Κάποιος φορά ένα ρούχο για να ζεσταθεί. Αλλά κάποιος άλλος φορά ένα ρούχο για να το δείξει απλά στον απέναντι. για να αισθανθεί καλύτερα εκείνος. Είναι και αυτό δική μας ευθύνη. Η τέχνη είναι κατ’ εξοχήν ο λόγος που ενώνει τους ανθρώπους. Είναι μία ομπρέλα και από κάτω της είμαστε όλοι αυτοί που σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα, που κοιτάμε προς το ίδιο σημείο.
Το κοινωνικό και λαϊκό τραγούδι που μεσουράνησε κάποιες άλλες δεκαετίες και έθιξε τα κοινωνικά φαινόμενα, δεν έχει εντελώς εξαλειφθεί στο «σήμερα». Υπάρχει απλά με μία άλλη μορφή, με τη ραπ ή τη χιπ χοπ μουσική.
Πιστεύετε πως το κοινό πια, μπορεί να ξεχωρίσει εύκολα και να απορρίψει το φθηνό, το ευκαιριακό στο τραγούδι, αυτό που του προσφέρεται λόγω ενός καλού marketing;
Αυτός που αναζητά, βρίσκει. Αυτός που περιμένει να τον συναντήσουν και παίρνει «αγκαλιά» αυτά που του προσφέρονται, κάνει μία άλλη διαδικασία. Ακόμη και αν κάποια πράγματα «φωνάζουν» δε σημαίνει ότι διαγράφουν όλα τα υπόλοιπα που συνεχίζουν να υπάρχουν.
Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμά σας με τον κύριο Μητσιά στο θέατρο Άλσος;
Περιλαμβάνει φυσικά όλα τα τραγούδια της σπουδαίας διαδρομής του Μανώλη, τα έντεχνα, τα λαϊκά και πάνω σε αυτό το πρόγραμμα έχω φέρει και εγώ τα δικά μου τραγούδια αλλά και εκείνα των σπουδαίων δημιουργών. Ξεκινάμε με ένα αφιέρωμα που θεωρώ πως είναι μοναδικό, με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι, ακόμη και αυτά που τα ακούμε σπάνια και με αφορμή από τα 100 χρόνια από τη γέννησή τους. Έχουμε και ένα αφιέρωμα στον Γιώργο Ζαμπέτα που επίσης και για εκείνον φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του. Αυτές είναι οι 3 στιγμές του προγράμματός μας που έχουμε επιλέξει να αφιερώσουμε σε σπουδαίους δημιουργούς της ελληνικής μουσικής. Και όλο το άλλο κομμάτι των εμφανίσεών μας, περιλαμβάνει τραγούδια που δε σταματάμε όλοι μας να τραγουδάμε, είναι τραγούδια γεμάτα μνήμη που μας συντροφεύουν, αυτά που εγώ ονομάζω και ως αειθαλή. Είναι η κληρονομιά μας, οι ρίζες μας.
Σας χαροποιεί το γεγονός πως αρκετά νέα παιδιά έχουν αυτή την αγάπη για τις ρίζες μας, για το παραδοσιακό τραγούδι;
Είναι πάρα πολύ σπουδαίο αυτό και εξαιρετικά ελπιδοφόρο. Τα παιδιά και τα νεανικά συγκροτήματα που παίζουν με έναν άλλο πιο φρέσκο τρόπο τα παραδοσιακά μας τραγούδια, τα θεωρώ σπουδαία. Τα σέβομαι, τα εκτιμώ και τα θαυμάζω αυτά τα παιδιά. Και συρρέουν χιλιάδες άλλα νέα παιδιά για να τους ακούσουν και μετέχουν σε όλο αυτό. Είναι υπέροχο.
Bloggers
